Collega’s vertellen
“Waarom ik bij St. Elisabeth werk”
Karin Paantjens – Verzorgende IG
“Ik werk hier al meer dan 25 jaar als verzorgende. Dat lijkt lang, maar is het niet. Omdat ik er elke werkdag veel voor terug krijg. Een glimlach. Trots. Pretoogjes. Dankbaarheid. Ja, het werk is zwaarder geworden, en ja, er is minder tijd dan vroeger. Maar in de kern is er voor mij niets veranderd, ik verzorg nog altijd mensen.Ik koos voor de ouderenzorg. In mijn opleiding verzorgde ik ook jongere mensen, maar bij hen had ik altijd het gevoel: die komen er uiteindelijk wel weer bovenop. Bij oude mensen weet je: ze zijn in hun laatste jaren beland en vaak kampen ze met gebreken. Ik wil ze graag in die periode begeleiden, er samen iets moois van maken. Misschien bied je langs deze weg ook troost, denk ik weleens.
Ik doe datgene waar mijn hart ligt: zorgen voor oude mensen. En dat is heel wat meer dan ze alleen maar wassen en aankleden. Ik wil ze het gevoel geven dat ze er gewoon nog mogen zijn. Dat doe ik bijvoorbeeld door ervoor te zorgen dat ze er mooi en netjes uitzien als hun dag begint. Dat wil je voor je eigen ouders of opa en oma toch ook?
“Ik doe datgene waar mijn hart ligt: zorgen voor oude mensen.”
Je wilt ze blij maken. Dat kan vaak al met iets kleins, met een eenvoudige activiteit. Enige tijd geleden nam ik van thuis een wafelijzer mee. We hebben toen op de afdeling wafels gebakken, met aardbeien erbij. Daar genieten de bewoners zichtbaar van. Ze herkennen die wafelgeur van vroeger. En door die herinnering komen er verhalen op tafel over die tijd. Dan hebben we lol met elkaar. Daar doe je het voor!
Als ik op vakantie ben geweest zijn de bewoners blij wanneer ik er weer ben. ‘Ik heb je gemist, hoor!’ Dat is voor mij natuurlijk fijn om te horen. Ik weet dan dat zij de zorg waarderen. Natuurlijk is er werkdruk en administratie die je moet bijhouden. Maar ik probeer al mijn werk dat niet direct met zorg te maken heeft zo te concentreren dat ik toch tijd heb voor persoonlijke aandacht. Lekker even tutten, noem ik dat altijd. Ik zorg ervoor dat die momenten er zijn, hoe klein ook. Voor de bewoners, maar ook voor mezelf. Dat is de liefde voor het vak, die wil ik behouden.
Het zijn de kleine dingen die het doen. Het komt soms naar je toe langs indirecte weg. St. Elisabeth is klein, iedereen kent elkaar. Het draagt ertoe bij dat er meestal goede, directe contacten zijn met de familie. We hebben hier jaarlijks een herdenkingsdienst voor de in dat jaar gestorven bewoners. Ik kreeg toen een kaart van de zoon van een mevrouw die ik zorg had gegeven. Hij was naar die herdenking geweest, schreef hij, en wilde mij langs deze weg nog bedanken voor de zorg. Het zijn momenten waarop je weer beseft dat zorg gaat over menselijkheid. Dat voel ik natuurlijk elke dag, maar je hebt weleens de neiging om je te laten overmeesteren door al die beslommeringen zoals urenverantwoording, te weinig tijd, het te lage salaris. Dat zijn zaken die ook deel uitmaken van de werkelijkheid van de zorg en waar je niet aan voorbij kunt gaan.
Maar als ik dan zo’n kaart krijg of een bewoner glimlacht voor het eerst op een dag, dan denk ik: ja, dit is en blijft een mooi vak, mijn vak.”
Mark Schut – Verzorgende IG
“Ik was 51 toen ik de keuze maakte om in de zorg te gaan werken. Daarvoor werkte ik in een metaalbedrijf, maar door de economische crisis raakte ik mijn baan als productiechef kwijt. Een omslag in mijn carrière, ja, maar toch ook weer niet.In zoverre komt dit werk met mijn baan van toen overeen, dat ik direct met mensen te maken heb; het anticiperen op gedrag, dat doe ik graag. Wat ook een rol speelde was de zekerheid dat ik aan de slag kon na de zorgopleiding. Ik kende de zorg al wel een beetje door mijn werk als vrijwilliger bij het Rode Kruis. Drie keer per jaar hielpen wij dan mee in de ouderenzorg.
Ik heb bewust gekozen voor wat ik noem het grijze gebied in de ouderenzorg. Mensen die door hun gezondheid niet meer thuis kunnen wonen maar nog te ‘goed ‘ zijn voor een gesloten afdeling van het verpleeghuis.
Als verzorgende IG verricht je verpleegtechnische handelingen, zoals injecteren of het inbrengen van een katheter. Ook neem je huishoudelijke taken op en onderhoud je contact met de familie. Deze bewoners hebben nog wel een redelijke mate van zelfstandigheid. Dat betekent dat je als professional moet laveren tussen wat de bewoner zelf wil en kan en wat jij als professional aan zorg nodig vindt. Dat is een spannend gebied, omdat je continu bezig bent met het lezen van mensen. Wat vragen ze nu echt? Wat zit achter die wens, die vrolijkheid of sjagrijn van die dag? Je bent alert op iemand en op zijn of haar omgeving.
“Je bent continu bezig bent met het lezen van mensen. Wat vragen ze nu echt? “
Het huis heeft ook een geestelijk verzorger en een psycholoog. Geestelijke zorg is belangrijk voor ouderen. Ze hebben te maken met verlies, met het los moeten laten van allerlei zaken. Dan is het fijn dat als je een keer wilt praten, er niet iemand van buiten hoeft te komen. De drempel is laag. De geestelijke verzorgers kom je hier in de gang tegen, je kent ze al van gezicht. Welk ander huis heeft dat?”
Linda Rademakers – Verzorgende IG
“St. Elisabeth is een dorp, in de goede zin van het woord. De meeste mensen hier kennen elkaar, maar ook als dat een keer niet zo is, we zeggen wél allemaal gedag tegen elkaar. Niemand loopt hier alleen en anoniem rond. Ja, dat is het voordeel van een kleine organisatie, maar het is óók een keuze. Er is hier weinig overhead en kijk naar onze woongroepen, die zijn in vergelijking met veel andere zorginstellingen klein. Dat komt de zorg aan de bewoners ten goede.Je hoort overal om je heen dat er in de zorg geen tijd meer is voor echte zorg. De werkdruk is hoog. Ja, ook in St. Elisabeth. Maar toch zeg ik: in St. Elisabeth is er wél die tijd. Soms denk ik weleens: het heeft te maken met de geschiedenis van St. Elisabeth. De zusters wonen hier. Hun aanwezigheid heeft blijkbaar haar invloed op de sfeer in het huis. Het is hier rustig, eenvoudig, liefdevol. Daardoor neem je gewoon die tijd, geef je die aandacht aan de bewoner. En als de tijd echt even drukt: je kunt praten en breien tegelijk hé?
Ik liep een keer door de gang, langs het koersballen. Een van mijn bewoners doet daar altijd aan mee. Maar ik zag haar niet. Ook al stond ze die ochtend niet in mijn werkschema, dan loop ik toch even om, om bij haar langs te gaan om poolshoogte te nemen. Dat is nou een mooie bijkomstigheid van die kleinschaligheid: als je hier door het gebouw loopt, zie je ook alles. Ook dat mevrouw ontbreekt bij het koersballen.
“St. Elisabeth is een dorp, in de goede zin van het woord. De meeste mensen hier kennen elkaar.”
Dat heeft ook met hun eigenwaarde te maken. Daarom is het zo belangrijk dat zij de zorg ontvangen die zij zelf graag willen. Als iemand minder onder de douche wil dan de standaardnorm, nou, dan gaat zo iemand gewoon minder douchen. Als dat niet kan of mag, dan knaagt dat aan je eigenwaarde, lijkt me. Wij zijn er voor hen, zij zijn er niet voor ons.”
Wonen met zorg
Afhankelijk van uw indicatie en zorgvraag woont u in St. Elisabeth in uw eigen appartement of in een groepswoning, óf ontvangt u zorg bij u thuis.
Herstelzorg
Herstellende na een operatie of een ziekenhuisopname? U kunt tijdelijk bij ons komen wonen en in uw eigen tempo herstellen.
Dagbegeleiding
Onze dagbegeleiding is er voor senioren die kampen met een lichamelijke en/of psychische beperking, bijvoorbeeld als gevolg van dementie.
Ontmoeten en ontspannen
Elke week is er bij ons van alles te doen voor bewoners en andere geïnteresseerden, en u bent van harte uitgenodigd om ook eens langs te komen.
Kwaliteit
Dagelijks hebben we aandacht voor kwaliteit van zorg, wonen en welzijn, en we verantwoorden ons hierop op verschillende momenten in het jaar.
Werken en leren
Onze unieke zorgorganisatie biedt jou volop kansen voor je carrière. Je kunt bijvoorbeeld je opleiding bij ons volgen!
Nieuws
Nieuwe kapsalon bij St. Elisabeth: Hairnation
Sinds 2 april heeft de kappersruimte in ons huis een nieuwe huurder: Hairnation. We zijn verheugd dat deze voorziening behouden blijft, zodat...
St. Elisabeth is nieuwe locatie Stamtafel Roosendaal
Vanaf 9 januari wordt de vergaderruimte B017-B018 (tegenover de receptie) voortaan een ontmoetingsplek voor 65-plussers in onze wijk, namelijk: De...
Intensieve samenwerking tussen St. Elisabeth en Groenhuysen voor toekomstbestendige ouderenzorg in Roosendaal
St. Elisabeth en Groenhuysen geven hun samenwerking nog meer ruimte zodat zij hun krachten kunnen bundelen voor toekomstbestendige ouderenzorg....