Tekst van Marieke Bouwman, bestuurder St. Elisabeth:
“Wil je alsjeblieft de deur niet dicht doen en bij me blijven staan?” Verbaasd kijk ik naar Lisa, waarbij mijn gêne zichtbaar wordt in mijn gezicht dat rood opgloeit. Natuurlijk laat ik de deur open en laat ik haar niet alleen, maar ik krijg het er warm van. Niet omdat de ruimte van het toilet zo klein is, maar omdat ik voor het eerst in mijn leven bij iemand op het toilet sta, iemand die ik een paar dagen geleden nog niet kende. En voor het eerst in mijn leven de billen schoon veeg van een volwassene. Als vrijwilliger ben ik mee op een vakantie met mensen met een ernstige handicap, en wat een bijzondere ervaring is dit. Lisa heeft mijn hulp nodig, en zij voelt zich duidelijk niet gegeneerd om die te vragen en te ontvangen. Sterker nog, ze is me dankbaar en laat dat duidelijk merken. Terwijl ik sta te stuntelen en mijn onervarenheid probeer te verbergen.
Deze anekdote dateert van jaren geleden, maar staat nog helder op mijn netvlies. Mijn liefde voor de zorgsector werd erdoor aangewakkerd, waarbij ik veel respect kreeg voor zorgmedewerkers die dit werk dagelijks doen en de vrijwilligers die zich overal in de zorg inzetten. Ik moest hier weer eens aan denken tijdens een bijeenkomst laatst met vrijwilligers van St. Elisabeth.
Ik praatte hen bij over de ontwikkelingen in de zorg en St. Elisabeth. In St. Elisabeth werken ruim 150 vrijwilligers op veel verschillende gebieden: ze helpen mee in de bediening van het restaurant, schenken koffie bij activiteiten, voeren gesprekken met bewoners, maken muziek, werken als verkoopster in onze huiswinkel of als chauffeur op onze bus, zetten zich in voor de Cliëntenraad of gaan wandelen of fietsen op de duofiets met bewoners. En wil men iets doen wat hier niet tussen staat, dan regelen we dat.
Tijdens de informatiebijeenkomst ervaarde ik hun betrokkenheid. Ze dachten mee over de wijze waarop we weer meer vrijwilligers kunnen vinden, want door corona zijn er nogal wat gestopt, die niet meer terug komen. Dat is in veel zorgorganisaties aan de orde, terwijl vrijwilligers van enorme waarde zijn voor de bewoners én de medewerkers. Al deze collega-vrijwilligers ervaren hetzelfde als wat ik toen ervaarde: de dankbaarheid van bewoners en medewerkers is groot en tegelijkertijd doe je zelf nieuwe ervaringen op die zeer waardevol zijn.
Heeft u het al eens geprobeerd? Nee? Dan nodig ik u van harte uit om eens ergens proef te draaien als vrijwilliger. Voor iedereen is passend vrijwilligerswerk te vinden en wellicht ontmoet u daarbij uw eigen Lisa. Ik wens u alvast heel veel plezier!